Aktywność fizyczna nie tylko dla silnych i zdrowych. Ćwiczyć powinny również dzieci, osoby starsze i przewlekle chore

Zyskująca na popularności moda na aktywność fizyczną to jeden z najlepszych trendów ostatnich lat. Regularny wysiłek fizyczny jest niezbędny dla zdrowia, dobrego samopoczucia i sprawności ruchowej. Odpowiednio dobrany, może być z powodzeniem stosowany przez dzieci, osoby starsze, a nawet przewlekle chore.

Czynniki wpływające na rodzaj wysiłku fizycznego

Podstawowym warunkiem czerpania pełni korzyści z regularnej aktywności fizycznej jest właściwe dopasowanie rodzaju i intensywności wysiłku do możliwości danej osoby. Dobór ćwiczeń zależy przede wszystkim od wieku, płci, stopnia wytrenowania oraz – co jest chyba najważniejsze – od stanu zdrowia. Choć nie są to jedyne czynniki wpływające na projektowanie poszczególnych jednostek treningowych (pod uwagę bierze się również m. in. porę roku oraz osobiste preferencje ćwiczącego), z pewnością w najwyższym stopniu determinują ich ostateczny kształt.

Aktywność ruchowa dzieci i młodzieży

O złej kondycji ruchowej dzieci i młodzieży alarmuje coraz więcej instytucji publicznych i pozarządowych. Wynikające z tego dolegliwości pojawiają się w coraz młodszym wieku, a ich konsekwencje mogą trwać przez całe życie. Rozwiązaniem jest ruch, jednak nie każdego rodzaju.

Najlepszą formą aktywności dla dzieci i młodzieży do 16 roku życia są ćwiczenia ogólnorozwojowe kształtujące sprawność, koordynację ruchową, wspomagające proces wzrostu oraz pozwalające utrzymać prawidłową postawę. Specjaliści zalecają przede wszystkim różnego rodzaju gry zespołowe (piłka nożna, siatkówka, koszykówka) oraz podstawy lekkiej atletyki (zwłaszcza biegi sprinterskie i tzw. biegi średnie na dystansie nie dłuższym niż 1,5 km). Umiejętne łączenie aktywności fizycznej z dobrą zabawą jest tu gwarancją nie tylko prawidłowego rozwoju dziecka, ale i utrwalenia w nim przyzwyczajenia do regularnie podejmowanego wysiłku.

Należy pamiętać jednak, że dzieci i młodzież do 16 roku życia nie powinny podejmować treningów typowo siłowych, takich jak trening oporowy z użyciem wolnych ciężarów lub tzw. maszyn. Ich organizmy nie są jeszcze gotowe na tego typu obciążeń, a przyrost masy mięśniowej możliwy jest w dla nich do osiągnięcia poprzez standardowe ćwiczenia z masą ciała, takie jak pompki, przysiady lub podciąganie na drążku (zobacz najczęściej kupowane suplementy https://www.wapteka.pl/leki-i-suplementy,252.html )

Wiek nie może być barierą dla aktywności

Wysiłku fizycznego z całą pewnością nie powinny unikać również osoby starsze. Wbrew pewnym stereotypom, aktywność po 65 roku życia jest nie tylko możliwa, ale i konieczna. Nawet bardziej niż w przypadku osób młodszych. Dlaczego? Wszelkie formy ruchu biorą udział w profilaktyce wielu chorób i dolegliwości typowych dla podeszłego wieku. Chodzi tu przede wszystkim o schorzenia związane z układem ruchu oraz układem nerwowym, ale wysiłek fizyczny posiada również zbawienny wpływ na układ krążenie czy zwykłą, codzienna odporność.

Co ciekawe, lekarze specjaliści zajmujący się różnymi rodzajami otępienia (demencji), a zwłaszcza tzw. DAT (ang. Dementia of the Alzheimer Type – otępieniem o typie alzheimerowskim), właśnie w aktywności fizycznej, łączonej z odpowiednią dietą i treningiem umysłowym, upatrują najlepszego sposobu na obronę przed postępami choroby.

Jeśli chodzi o rodzaj i intensywność ćwiczeń zalecanych osobom w wieku 65+, to wszystko zależy tu tak naprawdę od ich stanu zdrowia oraz stopnia wytrenowania organizmu. W większości przypadków osoby te będą musiały rozpocząć do spacerów o odpowiednio wysokim tempie (lekarze zalecają dziennie od 20 do 40 min. intensywnego marszu). Zdarzają się jednak przypadki, kiedy to profesjonalni sportowcy lub amatorzy utrzymujący regularność treningów od wielu lat, po przekroczeniu 65 roku życia swoją sprawnością potrafią zawstydzić zdecydowaną większość dwudziestolatków (sprawdź witaminy dla seniorów https://www.wapteka.pl/witaminy-i-mineraly,237.html ) 

Ćwiczyć powinny zwłaszcza osoby chore

Z odpowiednio dobranej aktywności fizycznej nie powinny również rezygnować osoby chore lub cierpiące na przewlekłe dolegliwości, o ile tylko nie jest ona zabroniona przez lekarzy. W ich przypadku różne formy ruchu mogą działać nie tylko profilaktycznie (powstrzymują rozwój choroby), ale przede wszystkim terapeutycznie (poprawiają stan zdrowia i komfort życia). Najważniejsze jest tu jednak poprzedzenie wszelkich decyzji o rozpoczęciu regularnej aktywności fizycznej konsultacjami z lekarzem prowadzącym. To właśnie lekarz powinien określić, czy wysiłek fizyczny jest możliwy, a jeśli tak, to w jakiej formie.

W przypadku pozytywnej opinii ze strony lekarza, w niektórych przypadkach warto skontaktować się z trenerem personalnym zajmującym się prowadzeniem treningów osób z określonego typu schorzeniami lub dysfunkcjami. Dotyczy to zarówno osób cierpiących na choroby układu krążenia, coraz powszechniejszą cukrzycę, jak i zaawansowane dysfunkcje ruchowe.

Aktywność fizyczna to podstawa dobrego zdrowia

Moda na aktywność fizyczną trwa i można podejrzewać, że będzie się nadal rozwijać. Jak mało który ze współcześnie obowiązujących trendów, może przyczynić się do poprawy stanu zdrowia fizycznego i psychicznego poszczególnych grup społecznych – również tych, które do niedawna wydawały się być wykluczone z wszelkich form ruchu. Badania naukowe potwierdzają, że wysiłek fizyczny jest im niezbędny nie tylko do prawidłowego funkcjonowania, ale również jako element wzmacniający i wspomagający w walce z różnego typu dolegliwościami.