Pregabalina w leczeniu zaburzeń lękowych. Pierwsze efekty leczenia, wskazania i możliwe skutki uboczne

Zaburzenia lękowe są schorzeniem, które diagnozowane jest u coraz większej części społeczeństwa. Osoba zmagająca się z zaburzeniem mierzy się z niekontrolowanym, silnym odczuwaniem lęku o przyszłe wydarzenia. Uczucie lęku jest tak silne, że bardzo często doprowadza do pojawiania się objawów somatycznych, które są rzeczywiście odczuwane w ciele. Jednym z innowacyjnych sposobów leczenia zaburzeń lękowych jest zastosowanie pregabaliny. Co warto wiedzieć o działaniu i możliwych skutkach ubocznych stosowania leku?

Z artykułu dowiesz się:

• jakie są rodzaje zaburzeń lękowych?
• jakie są przyczyny ich powstawania?
• czym jest pregabalina i w jakich chorobach jest stosowana?
• jakie są efekty stosowania leku?
• czy zażywanie pregabaliny prowadzi do interakcji z innymi medykamentami?

Zobacz też artykuł: Zaburzenia odżywiania w czasach pandemii - jak rozpoznać objawy bulimii i anoreksji u nastolatków?

Zaburzenia lękowe: rodzaje i ich przyczyny

Zaburzenia lękowe są rodzajem zaburzeń depresyjnych. Jak rozpoznać zaburzenia lękowe? Osoba zmagająca się z tym schorzeniem odczuwa silny, nieuzasadniony lęk przed przyszłymi wydarzeniami, a strach i jego objawy są reakcją ciała na odczuwane emocje. Osoba zaburzona wraz z postępem choroby nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować i unika sytuacji, które wywołują u niej uczucie lęku, choć bardzo często pojawia się ono całkowicie bez powodu. Dodatkowym obciążeniem dla pacjentów jest wywoływanie objawów fizycznych przez chorobę, dlatego możliwe jest odczuwanie na przykład zawrotów głowy, odrealnienia czy też przyspieszonego bicia serca i oddechu. 

Obecna psychiatria i neurologia określa kilka rodzajów zaburzeń lękowych, do których należą:

• fobia społeczna - osoby zmagające się z fobią społeczną odczuwają lęk w sytuacji narażenia na jakiekolwiek sytuacje społeczne lub wykazują strach przez wyjściem na zewnątrz, co nazywane jest agorafobią,
• zespół lęku uogólnionego - to schorzenie, które charakteryzuje się nierealistycznym, przesadnym odczuwaniem lęku przed potencjalnym wydarzeniem, na przykład chorobą czy śmiercią,
• zaburzenia obsesyjno-kompulsywne - pacjenci chorujący na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne zmagają się z obsesyjnym skupieniem nad wykonywaniem jakiejś czynności, na przykład myciu rąk, które są brudne,
• zespół stresu pourazowego - zespół występuje na skutek przeżycia traumatycznego wydarzenia, które odcisnęło piętno na psychice pacjenta.

Głównymi przyczynami rozwoju zaburzeń lękowych jest wpływ czynników genetycznych, a także wydarzeń w okresie dzieciństwa oraz życia dorosłego nacechowanych odczuwaniem przez pacjenta silnego stresu. Bardzo duży wpływ na pojawienie się zaburzeń o charakterze lękowym ma posiadana osobowość z predyspozycjami lękowymi, a także prowadzony tryb życia.

Leki wspomagające terapię zaburzeń lękowych – jakie będą skuteczne?

Leczenie zaburzeń lękowych jest bardzo ważne. Powodzenie procesu wychodzenia z choroby jest zależne od wielu czynników, do których należy zaangażowanie pacjenta oraz dopasowanie terapii do jego potrzeb. Psychiatrzy w terapii zaburzeń na tle lękowym zazwyczaj łączą dwa rodzaje leczenia, czyli psychoterapię oraz farmakoterapię. Psychoterapia pozwala oswoić lęk oraz nauczyć się funkcjonowania z objawami somatycznymi choroby.

Jakie są najczęściej stosowane leki na zaburzenia lękowe? W farmakoterapii zaburzeń lękowych najpowszechniejsze są substancje farmakologiczne, które zaliczane są do grupy antydepresantów, na przykład benzodiazepiny, hydroksyzyna lub neuroleptyki. Wysoką skutecznością w leczeniu zaburzeń lękowych wykazuje również pregabalina. Opinie pacjentów potwierdzają jej działanie, które polega na zmniejszaniu lęku. Przy tym jej stosowanie nie prowadzi do uzależnienia. Dobranie dawki leku, a także rodzaju medykamentu jest ściśle dopasowywane do potrzeb pacjenta.

Pregabalina: co to za lek? W jakich chorobach się go stosuje?

Pregabalina jest środkiem farmakologicznym, który z chemicznego punktu widzenia należy do grupy neuroprzekaźników GABA. Jego działanie opiera się na silnych właściwościach przeciwbólowych, przeciwdrgawkowych, a także przeciwlękowych i modulujących sen. 

Pregabalina jest najczęściej stosowana w trzech typach schorzeń:

• u pacjentów zmagających się z bólem neuropatycznym, który pochodzi z obwodowego i ośrodkowego układu nerwowego,
• u pacjentów, którzy cierpią na występowanie skojarzonych napadów padaczkowych,
• u pacjentów, którzy chorują na zaburzenia lękowe.

Pregabalina w leczeniu nerwicy, zaburzeń lękowych i bóli neuropatycznych

Pregabalina jest substancją aktywną leków, która stosowana jest w leczeniu nerwicy, zaburzeń lękowych, a także bólu neuropatycznego. Substancja jest pochodną kwasu gamma-aminomasłowego, a mechanizm jej działania opiera się na blokowaniu kanałów wapniowych typu L. Kanały wapniowe typu L biorą udział w regularnych wyładowaniach neuronów, a także czynnie uczestniczą w wydzielaniu neuroprzekaźników, takich jak serotonina czy dopamina.

Takie działanie substancji aktywnej leku jest pożądane w leczeniu nerwicy i innych zaburzeń lękowych, a także bóli neuropatycznych. Blokowanie wyładowań neuronów oraz wydzielania neuroprzekaźników wpływa na stabilizowanie błon komórkowych obecnych w ciele, czego efektem jest wzmożone wydzielanie pozytywnych neuroprzekaźników, na przykład hormonu szczęścia. Efektem działania jest złagodzenie psychicznego odczuwania lęku oraz bólu o charakterze neuropatycznym. 

Pierwsze efekty leczenia pregabaliną – po jakim czasie zaczyna działać?

Pregabalina jest substancją aktywną, która wykazuje działanie przeciwdrgawkowe, przeciwlękowe oraz niwelujące ból o charakterze neuropatycznym. Ze względu na łagodne działanie na ustrój, lek jest coraz częściej stosowany w farmakoterapii zaburzeń lękowych. Dawka, czyli stężenie substancji jest dobierane do indywidualnych potrzeb pacjenta, do których bez wątpienia należą wiek, płeć, a także masa ciała.

Kiedy pregabalina zaczyna działać? Nie jest ona typowym lekiem przeciwbólowym i przeciwlękowym, dlatego też efekty jej stosowania nie są widoczne natychmiast. Efekt terapii u dużej grupy pacjentów zauważalny jest zwykle po około dwóch tygodniach od rozpoczęcia stosowania pregabaliny. Warto pamiętać, że samodzielne zwiększanie i zmniejszanie dawki leku, a także przerywanie terapii jest niedozwolone i powinno odbywać się jedynie pod nadzorem lekarza przepisującego lek.

Pregabalina a inne leki: interakcja z innymi lekami i możliwe działania niepożądane

Pregabalina jest substancją aktywną, która skutecznie niweluje ból neuropatyczny, a także hamuje odczuwanie lęku. Niemniej jednak, istnieje szereg działań niepożądanych leku, do których należą:

• zawroty oraz ból głowy,
• zwiększona senność,
• zapalenie jamy nosowej,
• zwiększenie apetytu,
• obniżenie libido,
• trudności z koncentracją, 
• zaburzenia mowy,
• nieostre widzenie,
• zaburzenia równowagi,
• zaburzenia ze strony układu pokarmowego.

Mimo licznych działań niepożądanych, które może wywołać pregabalina, efekty uboczne nie pojawiają się u każdego pacjenta.

Podczas stosowania medykamentów z pregabaliną należy bezwzględnie nie spożywać alkoholu, gdyż substancja czynna nasila jego działanie. Substancja wykazuje interakcję z lorazepamem, gdyż prowadzi do znacznego zwiększenia jego wpływu na ustrój osoby chorej. Ponadto, badania laboratoryjne nie wykazały interakcji pregabaliny z innymi lekami. Warto jednak pamiętać, że lek nie powinien być stosowany w ciąży, a także podczas karmienia piersią.