Equoral kaps.elast. 0,05 g 50 kaps. (5 blist.po 10 szt.)

Skład

1 kapsułka zawiera 50 mg cyklosporyny. Preparat zawiera również etanol, uwodorniony stearynian makrogologlicerolu i sorbitol.

Wskazania

Przeszczepianie

Przeszczepianie szpiku - zapobieganie odrzucaniu przeszczepu po allogenicznej transplantacji szpiku i transplantacji komórek macierzystych. Zapobieganie lub leczenie choroby przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD). 

Przeszczepianie narządów miąższowych - zapobieganie odrzucaniu przeszczepu po przeszczepieniu narządów miąższowych. Leczenie komórkowego odrzucania przeszczepu u pacjentów uprzednio otrzymujących inne leki immunosupresyjne. 

Wskazania pozatransplantacyjne

Zespół nerczycowy - steroidozależny i steroidooporny zespół nerczycowy, wywołany przez pierwotne choroby kłębuszków nerkowych, takie jak nefropatie z minimalnymi zmianami, ogniskowe i segmentowe stwardnienie kłębuszków lub błoniaste zapalenie kłębuszków nerkowych. Lek może być stosowany do wywołania remisji i jej utrzymania. Może też być użyty do podtrzymania remisji wywołanej steroidami, co pozwala na odstawienie steroidów. 

Endogenne zapalenie błony naczyniowej oka - leczenie zagrażającego utratą wzroku, zapalenia błony naczyniowej pośredniego lub tylnego odcinka oka pochodzenia niezakaźnego, gdy leczenie konwencjonalne było nieskuteczne lub powodowało nieakceptowalne działania niepożądane. Leczenie zapalenia błony naczyniowej oka w chorobie Behceta z nawracającymi reakcjami zapalnymi, obejmującymi siatkówkę u pacjentów bez objawów neurologicznych. 

Atopowe zapalenie skóry - ciężkie atopowe zapalenie skóry u pacjentów wymagających leczenia ogólnego.

Reumatoidalne zapalenie stawów - leczenie ciężkiego, czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów.

Łuszczyca - leczenie ciężkiej łuszczycy u pacjentów, u których konwencjonalne leczenie jest nieskuteczne lub niewskazane.

Działanie

Substancja czynna zawarta w preparacie jest cyklicznym polipeptydem złożonym z 11 aminokwasów, o silnym działaniu immunosupresyjnym. Hamuje rozwój odczynów odporności komórkowej, w tym reakcji na alloprzeszczep, opóźnionej nadwrażliwości skórnej, doświadczalnego alergicznego zapalenia mózgu i rdzenia, reakcji przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD), zapalenia stawów wywołanego przez adiuwant Freund'a, a także hamuje wytwarzanie przeciwciał zależne od limfocytów T. Na poziomie komórkowym hamuje wytwarzanie i uwalnianie limfokin, w tym interleukiny 2 (czynnika wzrostu limfocytów T(czynnika wzrostu limfocytów T, TCGF). W ciągu 1-2h osiągane jest maksymalnie stężenie cyklosporyny we krwi. Bezwzględna dostępność biologiczna wynosi 20-50%. Cyklosporyna zostaje rozmieszczona w tkankach głównie poza krwią. We krwi, 41-58% znajduje się w krwinkach czerwonych, 33-47% w osoczu, 4-9% w limfocytach, 5-12% w granulocytach.W osoczu ok. 90% cyklosporyny jest związane z białkami, głównie z lipoproteinami. Cyklosporyna jest w znacznym stopniu metabolizowana do ok. 15 metabolitów. Metabolizm zachodzi głównie w wątrobie za pośrednictwem cytochromu P450 3A4 (CYP3A4), a główne szlaki metaboliczne to mono- i dihydroksylacja oraz N-demetylacja w różnych miejscach cząsteczki. Eliminacja następuje głównie z żółcią, a jedynie 6% dawki podanej doustnie wydala się z moczem (0,1% wydala się z moczem w postaci niezmienionej).

Dawkowanie

Przeszczepianie

Przeszczepianie szpiku - pierwszą dawkę należy podać w dniu poprzedzającym transplantację. Dawka zalecana wynosi 3-5 mg/kg mc./dobę. Dawkę tę należy podawać w postaci infuzji dożylnych w czasie do 2 tyg. po transplantacji, a następnie zaleca się doustne leczenie podtrzymujące w dawce ok. 12,5 mg/kg mc./dobę w 2 dawkach podzielonych. Leczenie podtrzymujące należy kontynuować przez co najmniej 3 miesiące (najlepiej przez 6 miesięcy), następnie należy stopniowo zmniejszać dawkę aż do odstawienia produktu w rok po transplantacji. Jeżeli preparat jest podawany od początku leczenia, to zaleca się dawkę 12,5-15 mg/kg mc./dobę, podawaną w 2 dawkach podzielonych, zaczynając od dnia poprzedzającego transplantację. U niektórych pacjentów, po przerwaniu podawania cyklosporyny może wystąpić choroba przeszczep przeciw gospodarzowi (GVHD), jednak zwykle ustępuje ona po ponownym podaniu cyklosporyny. W takich przypadkach należy podać początkowo doustną dawkę uderzeniową wynoszącą 10-12,5 mg/kg mc., a następnie codziennie podawać doustną dawkę podtrzymującą w wysokości, która wcześniej dawała zadowalające wyniki.

Przeszczepianie narządów miąższowych -leczenie cyklosporyną można rozpocząć w ciągu 12 h przed transplantacją, dawką 10-15 mg/kg mc. podaną w 2 dawkach podzielonych. Dawkę tą należy podawać przez 1-2 tyg. po zabiegu jako dawka dobowa. Po tym czasie dawka powinna być stopniowo zmniejszana, odpowiednio do stężenia cyklosporyny we krwi aż do osiągnięcia zalecanej dawki podtrzymującej ok. 2-6 mg/kg mc./dobę podawanej w 2 dawkach podzielonych. W przypadku podawania cyklosporyny jednocześnie z innymi lekami immunosupresyjnymi (np. kortykosteroidami lub jako składnik leczenia trzema lub czterema lekami) można zastosować mniejsze dawki (np. 3-6 mg/kg mc./dobę w początkowym okresie leczenia podawane w 2 dawkach podzielonych).

Wskazania pozatransplantacyjne

Przed rozpoczęciem leczenia należy sprawdzić czynność nerek. Do określenia czynności nerek można wykorzystać szacowany wskaźnik przesączania kłębuszkowego (eGFR). Jeżeli wartość eGFR zmniejszy się o ponad 25% poniżej wartości początkowej w więcej niż jednym oznaczeniu, to należy zmniejszyć dawkę o 25-50%. Jeśli zmniejszenie wartości eGFR przekracza 35% względem stanu początkowego, należy rozważyć dalsze zmniejszenie dawki. Jeśli zmniejszenie dawki nie spowoduje poprawy wartości eGFR w ciągu jednego miesiąca, leczenie preparatem należy przerwać. Konieczna jest regularna kontrola ciśnienia tętniczego krwi, oznaczenie stężenia bilirubiny i parametrów pozwalających ocenić czynność wątroby, oznaczenie surowiczego stężenia lipidów, potasu, magnezu kwasu moczowego, monitorowanie stężenia cyklosporyny we krwi.

Całkowita dawka dobowa nigdy nie może być większa niż 5 mg/kg mc., z wyjątkiem pacjentów z endogennym zapaleniem błony naczyniowej oka zagrażającym utratą wzroku i dzieci z zespołem nerczycowym.

Zespół nerczycowy - zalecaną dawkę dobową należy podawać w 2 podzielonych dawkach doustnych. Jeśli czynność nerek (z wyjątkiem białkomoczu) jest prawidłowa, można stosować następujące dawki dobowe: 5 mg/kg mc. u dorosłych oraz 6 mg/kg mc. u dzieci. U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek dawka początkowa nie powinna być większa niż 2,5 mg/kg mc./dobę. U osób, u których nie obserwuje się zadowalającego działania cyklosporyny w monoterapii konieczne jest leczenie skojarzone cyklosporyną razem z małymi doustnymi dawkami kortykosteroidów, szczególnie u pacjentów opornych na działanie steroidów. Czas do uzyskania poprawy waha się od 3 do 6 miesięcy w zależności od rodzaju glomerulopatii. Jeżeli po tym czasie nie obserwuje się poprawy, należy przerwać podawanie leku.

Endogenne zapalenie błony naczyniowej oka - dawka początkowa stosowana w celu osiągnięcia remisji choroby wynosi 5 mg/kg mc./dobę i jest podawana w 2 dawkach podzielonych, aż do uzyskania remisji czynnego zapalenia błony naczyniowej oka i poprawy ostrości widzenia. W leczeniu podtrzymującym dawkę należy powoli zmniejszać do najmniejszej skutecznej. W okresie remisji nie powinna być ona większa niż 5 mg/kg mc./dobę. Przed podaniem leków immunosupresyjnych należy wykluczyć zakaźne przyczyny zapalenia błony naczyniowej oka. 

Atopowe zapalenie skóry - zalecane dawki dobowe wynoszą 2,5-5 mg/kg mc., podawane w 2 dawkach podzielonych. Jeśli dawka początkowa nie prowadzi do uzyskania zadawalającego efektu terapeutycznego w ciągu 2 tyg., dawkę tę można zwiększyć do dawki maksymalnej 5 mg/kg mc./dobę. W bardzo ciężkich przypadkach szybką poprawę stanu pacjenta można osiągnąć, rozpoczynając leczenie od dawki 5 mg/kg mc./dobę. Po uzyskaniu zadowalającego działania terapeutycznego dawkę należy stopniowo zmniejszać, a jeżeli pozwala na to stan pacjenta, należy zaprzestać stosowania cyklosporyny. W przypadku nawrotu choroby można zastosować ponownie leczenie cyklosporyną.

Reumatoidalne zapalenie stawów - w okresie pierwszych 6 tyg. leczenia zaleca się stosowanie dawki 3 mg/kg mc./dobę, doustnie w 2 dawkach podzielonych. W przypadku braku zadawalajacego efektu terapii dawkę dobową można stopniowo zwiększać (do 5 mg/kg mc./dobę). Preparat można podawać jednocześnie z małymi dawkami kortykosteroidów i (lub) NLPZ. Cyklosporynę można również podawać w połączeniu z małą dawką tygodniową metotreksatu u pacjentów, u których nie udało się osiągnąć poprawy po stosowaniu samego metotreksatu. Dawka początkowa cyklosporyny wynosi wtedy 2,5 mg/kg mc./dobę podawana w 2 dawkach podzielonych.

Łuszczyca - zalecana dawka początkowa to 2,5 mg/kg mc./dobę, doustnie w 2 dawkach podzielonych. Jeżeli po miesiącu stosowania cyklosporyny nie ma poprawy, dawkę można stopniowo zwiększać (nie należy przekraczać 5 mg/kg mc./dobę). Leczenie należy przerwać, jeżeli stosując dawkę 5 mg/kg mc./dobę nie można osiągnąć w ciągu 6 tyg. wystarczającej skuteczności lub jeżeli dawka skuteczna nie jest uważana za bezpieczną. Stosowania cyklosporyny można zaprzestać po osiągnięciu zadowalającego działania terapeutycznego. W przypadku nawrotu choroby, terapię należy rozpocząć ponownie stosując wcześniej ustaloną skuteczną dawkę cyklosporyny.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie powinni zażywać cyklosporyny, z wyjątkiem osób leczonych z powodu zespołu nerczycowego. U chorych z zespołem nerczycowym i zaburzeniami czynności nerek dawka początkowa nie powinna być większa niż 2,5 mg/kg mc./dobę.

W przypadku osób z zaburzeniami czynności wątroby: cyklosporyna jest intensywnie metabolizowana przez wątrobę, może wystąpić około 2 do 3-krotne zwiększenie ekspozycji na cyklosporynę i wówczas konieczne jest zmniejszenia dawki leku.

Ustalając dawkę leku dla osób w wieku podeszłym, zazwyczaj należy zacząć od dawek z dolnego zakresu terapeutycznego, ze względu na częstsze występowanie gorszej czynności nerek, wątroby lub serca, a także chorób współistniejących lub konieczności przyjmowania innych leków oraz zwiększoną podatność na zakażenia.

Dobowe dawki należy zawsze podawać w 2 dawkach podzielonych. Kapsułki należy połykać w całości.

Przeciwwskazania

Nie należy zażywać leku w przypadku:

- nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- leczenia skojarzonego z lekami będącymi substratami dla transportera wielolekowego glikoproteiny P lub białek transportujących aniony organiczne (OATP) oraz z lekami zawierającymi np. bozentan, eteksylan dabigatranu i aliskiren, których zwiększone stężenie w osoczu jest związane z występowaniem ciężkich i (lub) zagrażających życiu zdarzeń

- leczenia skojarzonego z lekami zawierającymi Hypericum perforatum (ziele dziurawca).

Działania niepożądane:

Bardzo często: hirsutyzm, zaburzenia czynności nerek, hiperlipidemia, drżenie, bóle głowy, nadciśnienie tętnicze.

Często: drgawki, parestezje, uderzenia krwi do głowy, przerost dziąseł, wrzód trawienny, gorączka, zmęczenie, leukopenia, hiperglikemia, nudności, wymioty, dyskomfort/ból brzucha, biegunka, jadłowstręt, hiperurykemia, hiperkaliemia, hipomagnezemia, nieprawidłowa czynność wątroby, trądzik, nadmierne owłosienie, mialgia, skurcze mięśni.

Niezbyt często: przedmiotowe i podmiotowe objawy encefalopatii, w tym zespołu odwracalnej tylnej encefalopatii (PRES), takie jak pobudzenie, bezsenność, drgawki, splątanie, dezorientacja, zmniejszona reaktywność, zaburzenia widzenia, ślepota korowa, śpiączka, niedowład i ataksja móżdżkowa, wysypki alergiczne, obrzęki, zwiększenie masy ciała, małopłytkowość, niedokrwistość.

Rzadko: mikroangiopatyczna niedokrwistość hemolityczna, polineuropatia ruchowa, zapalenie trzustki, osłabienie mięśni, miopatia, zaburzenia miesiączkowania, ginekomastia, zespół hemolityczno-mocznicowy.

Bardzo rzadko: obrzęk tarczy nerwu wzrokowego, w tym tarcza zastoinowa z możliwymi zaburzeniami widzenia w następstwie zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego niespowodowanego obecnością guza.

Częstość nieznana: migrena, toksyczny wpływ na wątrobę i uszkodzenie wątroby, w tym cholestaza, żółtaczka, zapalenie wątroby i niewydolność wątroby, niekiedy ze skutkiem śmiertelnym, mikroangiopatia zakrzepowa, zakrzepowa plamica małopłytkowa.

Pacjenci, którzy zostali poddani leczeniu immunosupresyjnym cyklosporyną lub innymi lekami w skojarzeniu z cyklosporyną narażeni są na zwiększone ryzyko zakażeń (wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych, pasożytniczych) albo ryzyko rozwoju chłoniaków lub chorób limfoproliferacyjnych jak również innych nowotworów złośliwych, szczególnie nowotworów skóry. 

Kapsułki zawierają:

- uwodorniony stearynian makrogologlicerolu, który może powodować dolegliwości ze strony żołądka i biegunkę

- etanol - w tym przypadku lek może być szkodliwy dla pacjentów z chorobą alkoholową, dzieci, kobiet  w ciąży lub karmiących piersią, osób z chorobami wątroby lub padaczką

- sorbitol - wówczas preparat nie powinien być zażywany przez pacjentów z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy.

Podczas stosowania cyklosporyny nie zaleca się picia soku grejpfrutowego oraz spożywania grejpfrutów.

Leku nie należy podawać kobietom w ciąży, chyba, że możliwe korzyści wynikające z terapii cyklosporyną dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu.

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.