- Zdrowie
- Uroda
- Mama i dziecko
-
Sprzęt medyczny
Sprzęt medyczny
- Art higieniczne
- Zestawy
Eucreas tabl.powl. 0,85g+0,05g 60 tabl.
Skład
1 tabletka powlekana zawiera 50 mg wildagliptyny i 850 mg chlorowodorku metforminy.
Wskazania
Preparat stosowany jest w:
- leczeniu cukrzycy typu 2 - lek przeznaczony jest dla dorosłych pacjentów, u których nie uzyskano wystarczającej kontroli glikemii, mimo stosowania doustnie maksymalnych tolerowanych dawek metforminy w monoterapii lub u chorych leczonych wildagliptyną w skojarzeniu i metforminą, w postaci oddzielnych tabletek
- skojarzeniu z sulfonylomocznikiem (np. w trzylekowej terapii skojarzonej), jako terapia dodana do diety i wysiłku fizycznego, u pacjentów niewystarczająco kontrolowanych za pomocą metforminy i sulfonylomocznika
- skojarzeniu z insuliną (w trzylekowej terapii skojarzonej), jako terapia dodana do diety i ćwiczeń fizycznych w celu poprawy kontroli glikemii u pacjentów, u których insulina w ustalonej dawce oraz metformina w monoterapii nie zapewniają odpowiedniej kontroli glikemii.
Działanie
Jest to złożony lek o działaniu hipoglikemicznym. Jedna z substancji czynnych wildagliptyna to silny, selektywny inhibitor peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-4), poprawiający czynność wysepek Langerhansa. Wildagliptyna całkowicie hamuje aktywność DPP-4, co prowadzi do zwiększenia stężenia endogennych inkretyn GLP-1 (glukagonopodobnego peptydu 1) i GIP (żołądkowego peptydu hamującego), zarówno na czczo jak i po posiłku. Dzięki temu następuje poprawa wrażliwości komórek beta na glukozę, co skutkuje lepszym wydzielaniem insuliny zależnym od glukozy u osób z cukrzycą typu 2. Zwiększając endogenne stężenie GLP-1 wildagliptyna poprawia również wrażliwość komórek alfa na glukozę - wydzielanie glukagonu jest bardziej dostosowane do stężenia glukozy. Zwiększenie współczynnika insulina/glukagon podczas hiperglikemii, w wyniku zwiększonego stężenia inkretyn, skutkuje zmniejszonym wątrobowym wydzielaniem glukozy na czczo i po posiłku, a w konsekwencji - zmniejszeniem glikemii. Lek szybko się wchłania (po podaniu doustnym na czczo), a maksymalne stężenie w osoczu występuje po 1,7 h. Spożycie pokarmu nieznacznie opóźnia wystąpienie maksymalnego stężenia w osoczu - do 2,5 h. Całkowita biodostępność wynosi 85%. Wildagliptyna w niewielkim stopniu wiąże się z białkami osocza (9,3%) i zostaje równomiernie rozmieszczona w osoczu i krwinkach czerwonych. Znaczna część dawki (69%) jest metabolizowana, 85% dawki wydalane jest z moczem, 23% dawki - w postaci niezmienionej przez nerki, 15% - z kałem. Druga substancja czynna metformina zmniejsza stężenie glukozy we krwi zarówno na czczo, jak i po posiłku. Nie pobudza wydzielania insuliny i dlatego nie wywołuje hipoglikemii. Metformina działa na drodze trzech mechanizmów: zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy hamując glukoneogenezę i glikogenolizę, zwiększa wrażliwość na insulinę komórek w mięśniach, poprawiając obwodowy wychwyt glukozy i jej zużycie, opóźnia wchłanianie glukozy w jelitach. Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu. Zwiększa zdolność do transportu przez błonę komórkową wszystkich typów nośników glukozy. Wywiera również korzystny wpływ na metabolizm lipidów - zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, frakcji LDL i trójglicerydów. Wchłanianie leku ulega wysyceniu i jest niecałkowite. Całkowita biodostępność wynosi 50-60%. Ok. 2.5h po podaniu występuje maksymalne stężenie leku we krwi. Pokarm zmniejsza i w niewielkim stopniu opóźnia wchłanianie preparatu. Wiązanie z białkami osocza jest nieznaczne. Metformina przenika do erytrocytów. Wydalana jest w postaci niezmienionej w moczu.
Dawkowanie
Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥90 ml/min) - leczenie preparatem można rozpoczynać od dawek 50 mg/850 mg lub 50 mg/1000 mg podawanych 2 razy na dobę, stosując 1 tabl. rano i 1 tabl. wieczorem.
W przypadku pacjentów, u których glikemia nie jest wystarczająco kontrolowana, pomimo podawania maksymalnej tolerowanej dawki metforminy w monoterapii - dawka początkowa preparatu powinna zapewnić dostarczenie 50 mg wildagliptyny 2 razy na dobę (całkowita dawka dobowa 100 mg) oraz metforminy w dawce aktualnie przyjmowanej przez pacjenta.
Osoby wcześniej stosujący jednocześnie wildagliptynę i metforminę w oddzielnych tabletkach- podawanie leku należy rozpoczynać od dawki wildagliptyny i metforminy aktualnie stosowanej przez pacjenta.
Pacjenci z niewystarczającą kontrolą glikemii pomimo zastosowania dwulekowej terapii skojarzonej - metforminy z sulfonylomocznikiem - dawka preparatu powinna zapewnić dostarczenie 50 mg wildagliptyny 2 razy na dobę (całkowita dawka dobowa 100 mg) oraz metforminy w dawce zbliżonej do dawki aktualnie stosowanej przez pacjenta. Gdy preparat stosowany jest razem z sulfonylomocznikiem, w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika.
Chorzy z niewystarczającą kontrolą glikemii pomimo zastosowania dwulekowej terapii skojarzonej - insuliny z metforminą w maksymalnie tolerowanej dawce - dawka preparatu powinna zapewnić dostarczenie 50 mg wildagliptyny 2 razy na dobę (całkowita dawka dobowa 100 mg) oraz metforminy w dawce zbliżonej do dawki aktualnie przyjmowanej przez pacjenta.
Dawkowanie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: GFR 60–89 ml/min - maksymalna dawka dobowa metforminy wynosi 3000 mg, dostosowanie dawki wildagliptyny nie jest konieczne; GFR 45–59 ml/min - maksymalna dawka dobowa metforminy wynosi 2000 mg, dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maksymalnej, maksymalna dawka dobowa wildagliptyny wynosi 50 mg; GFR 30–44 ml/min - maksymalna dawka dobowa metforminy wynosi 1000 mg, dawka początkowa nie jest większa niż połowa dawki maksymalnej, maksymalna dawka dobowa wildagliptyny wynosi 50 mg; w przypadku gdy GFR <30 ml/min - stosowanie metforminy jest przeciwwskazane, maksymalna dawka dobowa wildagliptyny wynosi 50 mg.
Nie należy stosować preparatu u osób z zaburzeniami czynności wątroby, u których aktywność AlAT lub AspAT przed zastosowaniem leczenia przekraczała ponad 3 razy GGN.
U chorych w podeszłym wieku stosujących lek, należy regularnie kontrolować czynność nerek.
Ze względu na to, że nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności leku u dzieci i młodzieży (<18 lat) - nie zaleca się jego podawania.
Przyjmowanie preparatu podczas posiłku lub zaraz po posiłku może zmniejszyć objawy ze strony żołądka i jelit związane ze stosowaniem metforminy.
Przeciwwskazania
Nie należy podawać leku w przypadku:
- nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
- ostrej kwasicy metabolicznej (takiej jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa kwasica ketonowa)
- cukrzycowego stanu przedśpiączkowego
- ciężkiej niewydolności nerek (GFR <30 ml/min)
- ostrych stanów, które mogą zaburzać czynność nerek, takie jak: ciężkie zakażenie, wstrząs, odwodnienie, donaczyniowe podanie środków kontrastowych zawierających jod
- ostrych lub przewlekłych chorób, która mogą być przyczyną niedotlenienia tkanek, taka jak: niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs, niewydolność serca lub układu oddechowego
- zaburzeń czynności wątroby
- ostrego zatrucia alkoholem, alkoholizmu
- kobiet w ciąży i karmiących piersią.
Działania niepożądane:
Po zastosowaniu wildagliptyny - rzadko: zaburzenia czynności wątroby, obrzęk naczynioruchowy (częściej gdy wildagliptyna była stosowana w skojarzeniu z inhibitorem ACE).
Wildagliptyna w skojarzeniu z metforminą - często: drżenie, nudności, hipoglikemia, ból i zawroty głowy. Niezbyt często: zmęczenie.
Wildagliptyna w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem - często: drżenie, astenia, nadmierne pocenie się, zawroty głowy, hipoglikemia.
Wildagliptyna w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej) - często: dreszcze, nudności, zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, ból głowy, choroba refluksowa przełyku. Niezbyt często: biegunka, wzdęcia.
Wildagliptyna w monoterapii - często: zawroty głowy. Niezbyt często: zaparcia, ból stawów, obrzęk obwodowy, ból głowy, hipoglikemia. Bardzo rzadko: zapalenie błony śluzowej nosogardzieli, zakażenie górnych dróg oddechowych.
Metformina - bardzo często: wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata apetytu, nudności. Często: metaliczny posmak w ustach. Bardzo rzadko: kwasica mleczanowa, nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby lub zapalenie wątroby, reakcje skórne (takie jak rumień, świąd i pokrzywka), zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 .
W przypadku wystąpienia zawrotów głowy należy unikać prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługi urządzeń mechanicznych w ruchu.
To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
Kategoria
Stosowanie
Działanie
Rejestracja
W celu zadania pytania o produkt prosimy o wysłanie wiadomości e-mail na adres [email protected]. Dziękujemy
Odbiór osobisty w aptece
Profesjonalna obsługa
Szybka wysyłka
Legalnie działająca apteka
Płatność online lub za pobraniem
Informacje
Pomoc
Inne
