- Zdrowie
- Uroda
- Mama i dziecko
-
Sprzęt medyczny
Sprzęt medyczny
- Art higieniczne
- Zestawy
Faxolet ER kaps.o prz.uwal.twarde 0,0375 g 28 kaps.
Skład
1 kapsułka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 37,5 mg wenlafaksyny w postaci chlorowodorku.
Wskazania
Preparat stosowany jest w:
- leczeniu epizodów dużej depresji
- zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji
- leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych
- leczeniu zaburzeń lękowych o charakterze fobii społecznej
- leczeniu lęku napadowego z lub bez towarzyszącej agorafobii.
Działanie
Faxolet ER należy do leków przeciwdepresyjnych. Mechanizm działania wenlafaksyny jest związany z jej zdolnością nasilania aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Wenlafaksyna i jej główny metabolit - O-demetylowenlafaksyna (ODV) są inhibitorami zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Wenlafaksyna jest również słabym inhibitorem zwrotnego wychwytu dopaminy. Wenlafaksyna i ODV zmniejszają odpowiedź β-adrenergiczną zarówno po podawaniu jednorazowym, jak i po podaniu przewlekłym. Wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do cholinergicznych receptorów muskarynowych, histaminowych H1,α1-adrenergicznych oraz receptorów opioidowych oraz beznodiazepinowych. Nie hamuje aktywności MAO. Po podaniu doustnym wenlafaksyna jest intensywnie metabolizowana, głównie do aktywnego metabolitu ODV. Stężenia leku i ODV osiągają stan stacjonarny w ciągu 3 dni doustnego, wielokrotnego podawania. Maksymalne stężenia wenlafaksjyny i ODV w osoczu występują odpowiednio w ciągu po 5,5 h i 9 h. Biodostępność wynosi ok. 40-45%, w zależności od metabolizmu ogólnoustrojowego. Wenlafaksyna podlega intensywnemu metabolizmowi pierwszego przejścia w wątrobie. Jest metabolizowana do głównego aktywnego metabolitu - ODV (przy udziale CYP2D6) oraz do mniej aktywnego metabolitu - N-demetylowenlafaksyny (przy udziale CYP3A4). Wenlafaksyna i ODV wiążą się z białkami osocza odpowiednio w 27% i 30%. Wenlafaksyna i jej metabolity wydalane są głównie przez nerki.
Dawkowanie
Epizody dużej depresji: dawka początkowa to 75 mg raz dziennie. Jeśli brak jest efektów leczenia, dawkę można zwiększać aż do dawki maksymalnej, wynoszącej 375 mg na dobę. Dawki należy zwiększać w odstępach czasu co około 2 tyg. lub dłuższych, a minimalny odstęp czasu przed kolejnym zwiększeniem dawki nie może być krótszy niż 4 dni.
W większości przypadków dawka zalecana w zapobieganiu nawrotom epizodów dużej depresji jest taka sama, jak dawka stosowana w leczeniu zaburzeń depresyjnych. Terapia powinna być kontynuowane przez co najmniej 6 mies. od czasu osiągnięcia remisji.
Uogólnione zaburzenia lękowe: dawka początkowa to 75 mg na dobę. W przypadku braku odpowiedniego efektu dawkę tę można zwiększyć w odstępach czasu 2- tygodniowych lub dłuższych do maksymalnej dawki 225 mg. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej.
Fobia społeczna: zalecana dawka wynosi 75 mg na dobę. U chorych, którzy nie zareagują na dawkę 75 mg, dawkę tę można zwiększać stopniowo do maksymalnie 225 mg. Leczenie powinno trwać kilka miesięcy lub dłużej.
Lęk napadowy: leczenie należy rozpocząć od dawki 37,5 mg dziennie stosowanej przez pierwsze 7 dni a następnie dawkę należy zwiększyć do 75 mg dziennie. U chorych, u których brak jest efektów leczenia dawkę tę można zwiększyć, stopniowo do maksymalnej dawki 225 mg. W przypadku tej choroby leczenie może trwać kilka miesięcy lub dłużej.
Należy unikać nagłego odstawiania preparatu; dawkę należy zmniejszać stopniowo przez co najmniej 1-2 tyg.
U pacjentów w podeszłym wieku nie ma konieczności modyfikowania dawki leku.
Wenlafaksyna nie jest wskazana dla dzieci i młodzieży <18 lat.
U chorych z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby bądź nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki zazwyczaj o 50%.
W przypadku osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zachowanie ostrożności oraz zmniejszenie dawki o więcej niż 50%.
Kapsułki należy przyjmować codziennie podczas posiłku, mniej więcej o tej samej porze, połykać w całości, popijając płynem. Nie wolno ich dzielić, kruszyć, żuć ani rozpuszczać.
Przeciwwskazania
Preparatu nie należy podawać w przypadku:
- nadwrażliwości na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
- jednoczesnego stosowania leku z nieodwracalnymi inhibitorami MAO ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, z objawami takimi jak pobudzenie, drżenie czy hipertermia.
Nie powinno się rozpoczynać leczenia wenlafaksyną wcześniej niż 14 dni od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO. Podawanie leku należy przerwać na co najmniej 7 dni przed rozpoczęciem leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO.
Działania niepożądane:
Bardzo często: sedacja, nudności, suchość w ustach, zaparcia, nadmierne pocenie się (w tym poty nocne), bezsenność, ból głowy, zawroty głowy.
Często: stan splątania, depersonalizacja, nietypowe sny, nerwowość, obniżone libido, pobudzenie, brak orgazmu, akatyzja, drżenie, parestezje, zaburzenia smaku, osłabienie widzenia, zaburzenia akomodacji (w tym niewyraźne widzenie), tachykardia, kołotanie serca, nadciśnienie tętnicze, uderzenia gorąca, duszność, ziewanie, biegunka, wymioty, wzmożone napięcie mięśniowe, słaby strumień moczu, zatrzymanie moczu, częstomocz, zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, osłabienie, astenia, dreszcze, zwiększenie masy ciała, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi, zmniejszenie apetytu, rozszerzenie źrenic, szum w uszach, wysypka, świąd, krwotok miesiączkowy, krwotok maciczny.
Niezbyt często: omamy, uczucie oderwania (lub oddzielenia) od rzeczywistości, zaburzenia orgazmu (kobiety), bruxizm, apatia, omdlenia, skurcze miokloniczne mięśni, nieprawidłowa koordynacja, niedociśnienie ortostatyczne, niedociśnienie tętnicze, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, pokrzywka, łysienie, wybroczyny, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości na światło, nietrzymanie moczu, mania, hipomania, zaburzenia równowagi, krwawienie z przewodu pokarmowego.
Rzadko: niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, neutropenia, reakcje anafilaktyczne, nieprawidłowe wydzielania hormonu antydiuretycznego, hiponatremia, majaczenie (delirium), drgawki, dystonia, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, Torsade de pointes, częstoskurcz komorowy, migotanie komór, wydłużenie odstępu QT elektrokardiogramu, eozynofilia płucna, zapalenie trzustki, Zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, rumień wielopostaciowy, rabdomioliza, agranulocytoza, złośliwy zespół neuroleptyczny (ang. NMS), zespół serotoninowy, śródmiąższowe choroby płuc, zapalenie wątroby.
Bardzo rzadko: zwiększony poziom prolaktyny we krwi, wydłużony czas krwawienia, dyskinezy późne, krwotok z błon śluzowych, trombocytopenia.
Częstość nieznana: agresja, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego, myśli i zachowania samobójcze.
U dzieci i młodzieży w szczególności obserwowano następujące działania niepożądane: pobudzenie, niestrawność, wybroczyny, krwawienie z nosa, bóle mięśni, ból brzucha.
Przerwanie leczenia (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia objawów odstawienia takich jak: zaburzenia czucia (w tym parestezje), zaburzenia snu (w tym bezsenność i intensywne sny), nudności i (lub) wymioty, drgawki, zawroty głowy, ból głowy i objawy grypopodobne, zawroty głowy, pobudzenie lub lęk.
Wenlafaksyna może być stosowana przez kobiety w ciąży badz karmiące piersią jedynie w przypadku, gdy spodziewane korzyści z leczenia przeważają nad ewentualnym ryzykiem.
To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
Kategoria
Stosowanie
Działanie
Rejestracja
W celu zadania pytania o produkt prosimy o wysłanie wiadomości e-mail na adres [email protected]. Dziękujemy
Odbiór osobisty w aptece
Profesjonalna obsługa
Szybka wysyłka
Legalnie działająca apteka
Płatność online lub za pobraniem
Informacje
Pomoc
Inne
