Fragmin rozt.do wstrz. 5 000 j.m. aXa/0,2ml 10 amp.-strz.a 0,2ml (+igł.)

Skład

1 ampułko-strzykawka 0,2 ml zawiera 5 000 j.m. anty-Xa dalteparyny sodowej.

Wskazania

Preparat wskazany jest w:

- leczeniu objawowej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (proksymalna zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna) w celu zmniejszenia nawrotów choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobami nowotworowymi.

- leczeniu niestabilnej choroby wieńcowej (np. dławica piersiowa spoczynkowa, zawał mięśnia sercowego bez załamka Q)

- leczeniu ostrej zakrzepicy żył głębokich

- zapobieganiu krzepnięciu krwi w krążeniu pozaustrojowym, np. podczas hemodializy i hemofiltracji w przebiegu ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek

- profilaktyce przeciwzakrzepowej u chorych unieruchomionych z przyczyn medycznych:ostrą niewydolnością oddechową,  z zastoinową niewydolnością serca, z ostrym zakażeniem, z ostrą chorobą reumatyczną, ostrą chorobą zapalną jelit i co najmniej jednym dodatkowym czynnikiem ryzyka zakrzepicy żył głębokich np. choroba nowotworowa, zakrzepica żył głębokich w wywiadzie, wiek >75 lat, otyłość

- profilaktyce przeciwzakrzepowej związanej z zabiegami chirurgicznymi.

Działanie

Fragmin to preparat przeciwzakrzepowy, który zawiera dalteparynę sądową będącą heparyną drobnocząsteczkową o masie cząsteczkowej 6000, uzyskiwaną ze śluzówki jelita świńskiego. Wpływ przeciwzakrzepowy zależy od jej zdolności nasilania hamującego działania antytrombiny (AT) na aktywność czynnika Xa i trombinę. Sól sodowa dalteparyny silniej hamuje aktywność czynnika Xa niż wydłuża czas krzepnięcia osocza (APTT). Wywiera mniejszy niż heparyna wpływ na czynność i agregację płytek krwi, w związku z tym w niewielkim stopniu wpływa na pierwotną hemostazę. Po podaniu dożylnym T0,5 wynosi około 2 h, a po podaniu podskórnym - 3-5 h. Lek wydalany jest głównie przez nerki.

Dawkowanie

Przewlekłe leczenie objawowej żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (proksymalna zakrzepica żył głębokich i zatorowość płucna) w celu zmniejszenia nawrotów choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów z chorobami nowotworowymi

Miesiąc 1. Należy podawać raz na dobę, podskórnie (s.c.), w dawce 200 j.m./kg mc. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 18 000 j.m. 

Miesiące 2-6. dalteparynę należy podawać raz na dobę podskórnie, w dawce ok. 150 j.m./kg mc. Wielkość dawki podawanej z jednodawkowej ampułko-strzykawki wyznacza się według schematu: mc. (kg): ≤ 56 - Dawka dalteparyny sodowej (j.m.): 7500; mc. (kg): 57 - 68 - Dawka dalteparyny sodowej (j.m.): 10 000; mc. (kg): 69 - 82 - Dawka dalteparyny sodowej (j.m.): 12 500; mc (kg): 83 - 98 - Dawka dalteparyny sodowej (j.m.): 15 000; mc. (kg): ≥99 - Dawka dalteparyny sodowej (j.m.): 18 000. 

W przypadku małopłytkowości indukowanej chemioterapią z liczbą płytek krwi <50 000/mm3 należy wstrzymać podawanie dalteparyny do czasu, gdy liczba płytek krwi powróci do poziomu powyżej 50 000/mm3. Jeśli liczba płytek krwi znajduje się w przedziale pomiędzy 50 000 a 100 000/mm3, dawkę dalteparyny należy zmniejszyć o 17% do 33% dawki początkowej (w zależności od masy ciała pacjenta). Z chwilą, gdy liczba płytek krwi powróci do wartości ≥100 000/mm3, należy powrócić do pełnej dawki dalteparyny. 

U pacjentów z niewydolnością nerek dawkę dalteparyny należy dostosować tak, aby utrzymać stężenie terapeutyczne anty-Xa na poziomie 1 j.m./ml (zakres 0,5-1,5 j.m./ml), mierzone 4-6 h po wstrzyknięciu. Jeśli stężenie anty-Xa znajduje się poniżej lub powyżej zakresu terapeutycznego, dawkę dalteparyny należy odpowiednio zwiększyć lub zmniejszyć. 

Możliwość mieszania z roztworami do wlewów dożylnych. Preparat można łączyć z izotoniczną solą fizjologiczną (9 mg/ml) lub izotoniczną glukozą (50 mg/ml) w roztworze do wlewów, w szklanych butelkach i pojemnikach plastikowych.

Niestabilna choroba wieńcowa (niestabilna dławica piersiowa i zawał mięśnia sercowego bez załamka Q)

Krew należy pobierać w chwili występowania max. stężenia leku w osoczu (po 3 - 4 h od wykonania zastrzyku podskórnego). Zalecane max. aktywności w osoczu zawierają się w przedziale 0,5 - 1,0 j.m. anty-Xa/ml. Konieczne jest równoczesne podawanie kwasu acetylosalicylowego (w dawce od 75 do 325 mg/ dobę). Preparat należy podawać w dawce 120 j.m./ kg mc. podskórnie co 12 h do max. dawki 10 000 j.m./ 12 h. Terapię powinno się kontynuować do momentu stabilizacji klinicznego stanu pacjenta (na ogół przez co najmniej 6 dni) lub dłużej, jeżeli lekarz uzna to za korzystne. Następnie zaleca się przedłużone leczenie stałą dawką preparatu do przeprowadzenia zabiegu rewaskularyzacji. Leku nie należy stosować dłużej niż przez 45 dni. Dawkę wyznacza się zależnie od płci i mc. pacjenta: W przypadku kobiet o mc. mniejszej niż 80 kg i mężczyzn o mc. mniejszej niż 70 kg - należy podawać 5 000 j.m. podskórnie co 12 h. Natomiast kobietom o mc. co najmniej 80 kg i mężczyznom o mc. co najmniej 70 kg - należy podawać 7 500 j.m. podskórnie co 12 h.

Leczenie ostrej zakrzepicy żył głębokich

Preparat może być podawany podskórnie w 1 lub 2 dawkach na dobę. W trakcie terapii można rozpocząć równoczesne podawanie antagonistów witaminy K. Lek podaje się do momentu, kiedy stężenia czynników kompleksu protrombiny (czynniki: II, VII, IX, X) zmniejszą się do stężenia terapeutycznego (zazwyczaj po około 5 dniach). 

Podawanie raz  na dobę:

Dawka 200 j.m./ kg mc. podskórnie jeden raz na dobę. Nie należy stosować pojedynczej dawki dobowej większej niż 18 000 j.m. Dawkowanie z ampułko-strzykawki jednorazowego użytku można ustalić na podstawie schematu: Masa ciała: 46 – 56 kg - Dawka: 10 000 j.m.; Masa ciała: 57 – 68 kg - Dawka: 12 500 j.m.; Masa ciała: 69 – 82 kg - Dawka: 15 000 j.m.; Masa ciała: 83 i więcej kg - Dawka: 18 000 j.m. 

Podawanie dwa razy na dobę:

Można zastosować dawkę 100 j.m./ kg mc. podskórnie 2 razy na dobę. Krew należy pobierać w chwili występowania max. stężenia leku w osoczu (po 3 - 4 h od wykonania zastrzyku podskórnego). Zalecane max. stężenia w osoczu zawierają się w przedziale od 0,5 do 1,0 j.m. anty-Xa/ml. 

Zapobieganie krzepnięciu krwi w krążeniu pozaustrojowym, np. podczas hemodializy i hemofiltracji w przebiegu ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek. 

Preparat należy podawać dożylnie, wybierając najwłaściwszy schemat dawkowania. 

W przypadku osób z przewlekłą niewydolnością nerek lub pacjentów bez stwierdzonego zwiększonego ryzyka krwawienia konieczne są niewielkie zmiany dawkowania. Zalecane dawki zazwyczaj powodują uzyskanie w trakcie dializy aktywności od 0,5 do 1,0 j.m. anty-Xa/ml.

Hemodializa i hemofiltracja trwające nie dłużej niż 4 h: początkowo jednorazowo dożylnie 30 - 40 j.m./ kg mc., a następnie w postaci wlewu dożylnego z szybkością 10 - 15 j.m./ kg mc./h lub pojedynczą dawkę dożylną 5 000 j.m.

Hemodializa i hemofiltracja trwająca ponad 4 h: jednorazowo dożylnie 30 - 40 j.m./ kg mc., po czym stosuje się wlew dożylny z szybkością 10 - 15 j.m./ kg mc./h. 

U osób poddawanych hemodializie w przebiegu ostrej niewydolności nerek stosuje się mniejszy zakres dawek niż u pacjentów hemodializowanych długotrwale, dlatego należy u nich systematycznie kontrolować aktywność anty-Xa. Zalecane stężenie w osoczu - 0,2 - 0,4 j.m. anty-Xa/ml. Jednorazowa początkowa dawka dożylna 5 - 10 j.m./ kg mc., a następnie wlew dożylny z szybkością 4 - 5 j.m./kg mc./h.

Profilaktyka ostrej zakrzepicy żył głębokich u chorych unieruchomionych z przyczyn medycznych

Zalecana dawka dalteparyny sodowej wynosi 5000 j.m. raz dziennie. Leczenie dalteparyną sodową prowadzi się do końca okresu unieruchomienia pacjenta do 14 dni lub dłużej.

Sposób podawania:

Przed wstrzyknięciem należy usunąć kroplę na końcu igły, ponieważ przedostanie się dalteparyny sodowej do kanału iniekcyjnego może prowadzić do powstania  niegroźnego krwiaka powierzchniowego lub w rzadkich przypadkach miejscowego podrażnienia. Do wstrzyknięcia podskórnego powinno się wybrać miejsce na przedniej lub bocznej ścianie brzucha lub bocznej stronie uda. Igłę należy wprowadzić prostopadle w stosunku do długiej osi ciała pacjenta do fałdu skóry dobrze przytrzymywanego dwoma palcami przez cały okres wykonywania wstrzyknięcia. Wstrzyknięcie należy wykonywać powoli i dokładnie podskórnie. Należy unikać podawania leku domięśniowo.

Profilaktyka przeciwzakrzepowa związana z zabiegami chirurgicznymi

Preparat należy podawać podskórnie. Zalecane dawki na ogół powodują uzyskanie max. aktywności w osoczu zawierającej się w przedziale od 0,1 do 0,4 j.m. anty-Xa/ml. 

Ogólne zabiegi chirurgiczne

Pacjenci narażeni na ryzyko powikłań zakrzepowo-zatorowych: 2 500 j.m. podskórnie na 2 h przed zabiegiem chirurgicznym oraz 2 500 j.m. podskórnie każdego ranka po zabiegu do momentu uruchomienia pacjenta (na ogół preparat podaje się przez 5 - 7 dni lub dłużej).

W przypadku osób z dodatkowymi czynnikami ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych (np. z chorobą nowotworową) należy podawać preparat do momentu uruchomienia pacjenta (na ogół przez 5 - 7 dni lub dłużej). 1. Początek podawania leku w dniu poprzedzającym zabieg chirurgiczny: 5 000 j.m. podskórnie w godzinach wieczornych przed zabiegiem. Po zabiegu podawać 5 000 j.m. podskórnie co wieczór. 2. Początek podawania preparatu w dniu zabiegu chirurgicznego: 2 500 j.m. podskórnie w ciągu 2 h przed zabiegiem chirurgicznym oraz 2 500 j.m. podskórnie 8 - 12 h później, jednak nie wcześniej niż po 4 h od zakończenia zabiegu. Po zabiegu, począwszy od następnego dnia podawać 5 000 j.m. podskórnie codziennie rano. 

Zabieg ortopedyczny (na przykład zabieg wymiany stawu biodrowego)

Preparat należy podawać przez okres do 5 tyg po zabiegu, wybierając jeden z podanych poniżej sposobów leczenia.

1. Początek podawania preparatu przed zabiegiem – wieczór przed zabiegiem: 5 000 j.m. podskórnie wieczorem przed zabiegiem chirurgicznym. Po zabiegu 5 000 j.m. podskórnie co wieczór.

2. Początek podawania leku przed zabiegiem – dzień zabiegu: 2 500 j.m. podskórnie w ciągu 2 h przed zabiegiem oraz 2 500 j.m. podskórnie 8 - 12 h później, jednak nie wcześniej niż po 4 h od zakończenia zabiegu. Począwszy od dnia następującego po zabiegu codziennie 5 000 j.m. podskórnie.

3. Początek podawania leku po zabiegu: 2 500 j.m. podskórnie po 4 - 8 h od zabiegu, jednak nie wcześniej niż po 4 h od jego zakończenia. Począwszy od dnia następującego po zabiegu codziennie 5 000 j.m. podskórnie.

Przeciwwskazania

Nie należy podawać preparatu w przypadku:

- nadwrażliwości na sól sodową dalteparyny, inną heparynę drobnocząsteczkową, heparynę niefrakcjonowaną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą

- pacjentów, u których zostanie wykonane znieczulenie podpajęczynówkowe lub zewnątrzoponowe lub inne zabiegi powodujące konieczność wykonania nakłucia lędźwiowego

- czynnego krwawienia, np. z przewodu pokarmowego lub naczyń mózgu

- zaburzenia krzepnięcia o ciężkim przebiegu

- potwierdzonej lub podejrzewanej małopłytkowości poheparynowej o podłożu immunologicznym

- niedawno przebytych urazów lub zabiegów chirurgicznych w obrębie OUN, oczu i (lub) uszu

- ostrego lub podostrego bakteryjnego zapalenie wsierdzia

- domięśniowo.

Działania niepożądane:

Często: przejściowe zwiększenie aktywności transaminaz, ból w miejscu podania, łagodna trombocytopenia (typu I) zwykle odwracalna podczas leczenia, krwotok, podskórny krwiak w miejscu podania.

Niezbyt często: nadwrażliwość.

Rzadko: przemijające łysienie, martwica skóry.

Częstość nieznana: krwawienia wewnątrzczaszkowe (niektóre prowadziły do zgonu), krwiak podpajęczynówkowy lub nadoponowy, immunologiczna małopłytkowość indukowana heparyną (typu II, z towarzyszącymi powikłaniami zakrzepowymi lub bez), wysypka, reakcje anafilaktyczne, krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej (niektóre prowadziły do zgonu).

Preparat może być stosowany w okresie ciąży, jeśli wymaga tego stan kliniczny. Dalteparyna nie przenika przez łożysko. Znieczulenie zewnątrzoponowe podczas porodu jest bezwzględnie przeciwwskazane u kobiet leczonych dużymi dawkami leków przeciwzakrzepowych. Zaleca się ostrożność podczas leczenia pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwotoku, takich jak kobiety w okresie okołoporodowym.

Niewielkie ilości dalteparyny sodowej przenikają do mleka matki. Decyzję o kontynuacji/przerwaniu karmienia piersią lub kontynuacji/przerwaniu terapii należy podjąć, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka oraz korzyści z terapii preparatem dla kobiety. 

To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.