- Zdrowie
- Uroda
- Mama i dziecko
-
Sprzęt medyczny
Sprzęt medyczny
- Art higieniczne
- Zestawy
Fraxiparine rozt.do wstrz. 5 700 j.m./0,6ml 10 amp.-strz.a 0,6ml
Skład
1 ampułko-strzykawka 0,6 ml zawiera 5 700 j.m. AXa nadroparyny wapniowej.
Wskazania
Wskazania do stosowania preparatu:
- leczenie zakrzepicy żył głębokich z towarzyszącą zatorowością płucną lub bez zatorowości
- leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału mięśnia sercowego bez załamka Q w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym.
- zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy
- profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u pacjentów unieruchomionych z przyczyn innych niż zabieg chirurgiczny w przypadku wysokiego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych (np. niewydolność serca, ciężkie zakażenia, ciężkie zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc)
- profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w chirurgii i w chirurgii ortopedycznej.
Działanie
Substancja czynna zawarta w leku - nadroparyna wapniowa to heparyna drobnocząsteczkowa otrzymana przez depolimeryzację standardowej heparyny. Składa się ona z glikozaminoglikanów o średniej masie cząsteczkowej 4 300 daltonów. Charakteryzuje się dużą aktywnością anty-Xa a małą aktywnością anty-IIa. Preparat pomaga w zapobieganiu tworzeniu się zakrzepów w naczyniach krwionośnych lub w leczeniu zakrzepów już uformowanych. Nadroparyna wydalana jest głównie przez nerki. Maksymalna aktywność w osoczu występuje po 3 h po podaniu podskórnym. Aktywność anty-Xa utrzymuje się co najmniej przez 18 h od momentu wstrzyknięcia. Biodostępność jest praktycznie całkowita (ok. 98%).
Dawkowanie
Lek podawany jest podskórnie lub dożylnie.
Leczenie zakrzepicy żył głębokich z towarzyszącą zatorowością płucną lub bez zatorowości
Podskórnie, 2 razy na dobę (co 12 h), zazwyczaj przez okres 10 dni. Dawka stosowana w zależności od masy ciała pacjenta wynosi: mc. <50 kg - 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) co 12 h; mc. 50-59 kg - 0,5 ml (4 750 j.m. anty-Xa) co 12 h; mc. 60-69 kg - 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa) co 12 h; mc. 70-79 kg - 0,7 ml (6 650 j.m. anty-Xa) co 12 h; mc. 80-89 kg - 0,8 ml (7 600 j.m. anty-Xa) co 12 h; mc. ≥90 kg - 0,9 ml (8 550 j.m. anty-Xa) co 12 h. Jak to tylko możliwe należy rozpocząć leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Nie powinno się przerywać leczenia nadroparyną aż do momentu uzyskania pożądanych wartości INR.
Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q
Podskórnie, 2 razy na dobę (co 12 h), w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym, stosowanym w dawce do 325 mg na dobę. Zazwyczaj leczenie trwa 6 dni. Pierwszą dawkę nadroparyny należy podać we wstrzyknięciu dożylnym (bolus), natomiast kolejne dawki należy podawać podskórnie. Dawkę powinno się dostosować do masy ciała pacjenta: mc. <50 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 0,4 ml; wstrzyknięcie podskórne - 0,4 ml co 12 h; mc. 50-59 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 0,5 ml; wstrzyknięcie podskórne - 0,5 ml co 12 h; mc. 60-69 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 0,6 ml; wstrzyknięcie podskórne - 0,6 ml co 12 h; mc. 70-79 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 0,7 ml; wstrzyknięcie podskórne - 0,7 ml co 12 h; mc. 80-89 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 0,8 ml; wstrzyknięcie podskórne - 0,8 ml co 12 h; mc. 90-99 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 0,9 ml; wstrzyknięcie podskórne - 0,9 ml co 12 h; mc. ≥100 kg: dawka początkowa (bolus dożylny) - 1 ml; wstrzyknięcie podskórne - 1 ml co 12 h. Nie należy stosować dawki większej niż 1 ml.
Zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy
Dawkowanie należy ustalić indywidualnie dla każdego pacjenta, z uwzględnieniem warunków technicznych hemodializy. Preparat podaje się zazwyczaj w jednorazowej dawce do linii tętniczej zestawu hemodializacyjnego na początku zabiegu. U pacjentów bez zwiększonego ryzyka wystąpienia krwawienia dawkę początkową należy dostosować do masy ciała: mc. <50 kg - dawka podawana na początku hemodializy wynosi 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa); mc. 50-69 kg - 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa); mc. ≥70 kg - 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa). W przypadku osób, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia, dawkę ustaloną w oparciu o masę ciała należy zmniejszyć o połowę. Podczas zabiegów trwających dłużej niż 4 h można podać dodatkową mniejszą dawkę preparatu.
Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej
Pacjenci nie poddawani zabiegom chirurgicznym w przypadku wysokiego ryzyka wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych. Podskórnie. Dawkę należy dostosować do masy ciała pacjenta: mc. ≤70 kg - 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) co 24 h; mc. >70 kg - 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa) co 24 h.
Zabieg chirurgiczny. Podskórnie, raz na dobę w dawce 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa), przez co najmniej 7 dni. Pierwszą dawkę należy podać od 2 do 4 h przed zabiegiem (preparat należy podawać co najmniej do momentu uruchomienia pacjenta).
Ortopedyczny zabieg chirurgiczny. Podskórnie. Pierwszą dawkę podaje się 12 h przed zabiegiem, drugą 12 h po jego zakończeniu. Dawki leku należy dostosować do masy ciała pacjenta: mc. <50 kg - dawka dobowa do 3. dnia po zabiegu - 0,2 ml (1 900 j.m. anty-Xa), dawka dobowa od 4. dnia po zabiegu - 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa); mc. 50-69 kg - dawka dobowa do 3. dnia po zabiegu - 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa), dawka dobowa od 4. dnia po zabiegu - 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa); mc. ≥70 kg - dawka dobowa do 3. dnia po zabiegu - 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa), dawka dobowa od 4. dnia po zabiegu - 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa). Stosowanie preparatu należy kontynuować przez co najmniej 10 dni (co najmniej do momentu uruchomienia pacjenta).
U chorych w podeszłym wieku, należy uwzględnić możliwość zaburzenia czynności nerek (przed rozpoczęciem leczenia powinno się ocenić czynność nerek i odpowiednio dostosować dawkę).
Nie jest wymagane zmniejszenie dawki u osób z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr ≥50 ml/min).
W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr poniżej 30 ml/min) dawkę należy zmniejszyć o 25-33%.
Sposób podania. W przypadku wstrzyknięcia podskórnego, jako miejsce podania najczęściej wybiera się ścianę przednio-boczną brzucha, na zmianę po prawej lub lewej stronie. Alternatywnym miejscem wstrzyknięcia może być udo. Należy uchwycić kciukiem i palcem wskazującym fałd skóry, a następnie wprowadzić igłę prostopadle w fałd skóry, który należy trzymać palcami przez cały okres wstrzykiwania leku.
Przeciwwskazania
Preparat nie powinien być podawany w przypadku:
- nadwrażliwości na nadroparynę wapniową lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
- aktywnego krwawienie lub zwiększonego ryzyka krwawienia w związku z zaburzeniami hemostazy, z wyjątkiem tych zależnych od rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC), nie wywołanego przez heparynę
- krwotocznego incydentu naczyniowo-mózgowego
- ostrego zakaźnego zapalenia wsierdzia
- małopłytkowości zależnej od nadroparyny w wywiadzie
- ciężkich zaburzeń czynności nerek (CCr <30 ml/min) u pacjentów leczonych z powodu zaburzeń zakrzepowo-zatorowych, niestabilnej dławicy piersiowej lub zawału mięśnia sercowego bez załamka Q
- zmian organicznych zagrażających krwawieniem (takie jak czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy).
U chorych otrzymujących heparynę w dawkach leczniczych, nie zaś profilaktycznych, przeciwwskazane jest stosowanie znieczulenia regionalnego do zabiegów planowych.
Działania niepożądane:
Bardzo często: krwawienia o różnej lokalizacji, w tym przypadki krwiaków rdzeniowych (częstsze u pacjentów z dodatkowymi czynnikami ryzyka), małe krwiaki w miejscu wstrzyknięcia leku.
Często: reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zwiększenie aktywności aminotransferaz we krwi (zwykle przemijające).
Rzadko: małopłytkowość (w tym wywołana przez heparynę), zwapnienie w miejscu wstrzyknięcia, trombocytoza, pokrzywka, rumień, świąd, wysypka.
Bardzo rzadko: priapizm, martwica skóry (zwykle w miejscu wstrzyknięcia), eozynofilia (przemijająca po przerwaniu leczenia), przemijająca hiperkaliemia związana z indukowanym heparyną hamowaniem wydzielania aldosteronu (zwłaszcza u pacjentów z grupy ryzyka), reakcje nadwrażliwości (w tym obrzęk naczynioruchowy, reakcje skórne), reakcja rzekomoanafilaktyczna.
Kwas acetylosalicylowy (lub inne salicylany), NLPZ, leki przeciwpłytkowe mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwawienia, dlatego nie zaleca się stosowania skojarzonego leczenia nadroparyną z tymi lekami.
Nie zaleca się przyjmowania leku przez kobiety w ciąży oraz karmiące piersią, chyba że spodziewane korzyści terapeutyczne przeważają możliwe ryzyko.
To jest lek. Dla bezpieczeństwa stosuj go zgodnie z ulotką dołączoną do opakowania. Zwróć uwagę na przeciwwskazania. W przypadku wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą.
Kategoria
Stosowanie
Działanie
Rejestracja
W celu zadania pytania o produkt prosimy o wysłanie wiadomości e-mail na adres [email protected]. Dziękujemy
Odbiór osobisty w aptece
Profesjonalna obsługa
Szybka wysyłka
Legalnie działająca apteka
Płatność online lub za pobraniem
Informacje
Pomoc
Inne
