Układ nerwowy odpowiada za nasze funkcje kognitywne, pamięć, formułowanie wypowiedzi, poruszanie się, odbieranie i przetwarzanie bodźców. Do chorób układu nerwowego zalicza się między innymi migrenę, epilepsję, stwardnienie rozsiane, chorobę Parkinsona i chorobę Alzheimera.
Układ nerwowy odpowiada za nasze funkcje kognitywne, pamięć, formułowanie wypowiedzi, poruszanie się, odbieranie i przetwarzanie bodźców. Do chorób układu nerwowego zalicza się między innymi migrenę, epilepsję, stwardnienie rozsiane, chorobę Parkinsona i chorobę Alzheimera. Oczywiście ta krótka lista nie wyczerpuje wszystkich rodzajów chorób układu nerwowego, który składa się z dwóch części: ośrodkowego układu nerwowego (OUN) i obwodowego układu nerwowego. OUN to rdzeń kręgowy i mózgowie, a obwodowy układ nerwowy to nerwy rdzeniowe, zwoje nerwowe, nerwy czaszkowe i obwodowe zakończenia nerwowe.
Jakiekolwiek dysfunkcje dotyczące przekazywania impulsów między komórkami nerwowymi powodują zaburzenia somatyczne, a także zaburzenia w funkcjonowaniu wielu narządów. Do najczęstszych objawów schorzeń neurologicznych należą przewlekłe dolegliwości bólowe, w tym bóle głowy i migreny, złe samopoczucie psychiczne, zaburzenia mowy i pamięci, wszelkie niekontrolowane ruchy (jak np. trzęsienie się rąk czy głowy). Z zaburzeniami czynności układu neurologicznego powiązane są również różne choroby psychiczne, w tym schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa, nerwica lękowa i depresja.
Najczęściej występujące choroby układu nerwowego to:
l parestezje, czyli mrowienia, drętwienia, wrażenie pieczenia, uczucia ciepła lub zimna dotykające intensywnie głównie jednej, konkretnej części ciała.
l zaburzenia czynności ruchowych. Niemożliwość wykonania ruchu, niedowład, ruchy mimowolne i niekontrolowane, drgawki, drżenie, bezruch, zaburzenia chodu i postawy, a także uczucie permanentnego zmęczenia.
l zaburzenia snu i bezsenność. Co ważne, niekiedy również chrapanie jest objawem neurologicznym i może być leczone odpowiednimi lekami
l zaburzenia pamięci, takie jak problem z zapamiętywaniem bieżących informacji, ale również problemy z przypomnieniem sobie wydarzeń z przeszłości
l zaburzenia mowy i zdolności językowych, które zazwyczaj występują jako konsekwencja udaru, ale nie zawsze. Niekiedy afazja i dysfazja powodowane są przez inne zaburzenia czynności mózgu, guzy, urazy etc.
W razie występowania jakichkolwiek z powyższych problemów, konieczne jest jak najszybsze skonsultowanie objawów z lekarzem. Szczególnie, jeśli objawy wystąpiły nagle, dotyczą jednej części ciała lub są konsekwencją wypadku.
Choroby neurologiczne, czyli choroby układu nerwowego, to jedna z najszerszych grup schorzeń. Zalicza się do nich pozornie niegroźne schorzenia, jak migrena czy lumbago, ale również udar mózgu, chorobę Alzheimera, a także stwardnienie rozsiane.
Do powstawania chorób neurologicznych dochodzi na skutek zaburzeń funkcjonowania obwodowego układu nerwowego. Mogą być one wrodzone i uwarunkowane genetycznie, jak np. choroba Hintingtona, migreny czy przepuklina oponowo-rdzeniowa, ale również powodowane przez infekcje jak zapalenie opon mózgowych. W niektórych przypadkach nie poznano przyczyn rozwoju choroby: bóle głowy o niewyjaśnionym pochodzeniu czy epilepsja są to jedne z przykładów.
Do najczęstszych objawów chorób układu nerwowego zalicza się problemy z wysłowieniem się, poruszaniem się, zaburzenia pamięci i funkcji mowy. Dodatkowo również zaburzenia widzenia i słuchu, ogólne złe samopoczucie, nietypowe doznania organoleptyczne, jak smaki i zapachy, które występują bez fizycznego bodźca. Niekiedy zaburzenia neurologiczne manifestują się także gwałtownymi zmianami nastrojów, agresją, otępieniem, irytacją oraz brakiem zdolności do rozpoznawania najbliższych.
Choroby neurologiczne mogą atakować w każdym wieku: niektóre z nich są przypisane do wieku dziecięcego (np. dziecięce zapalenie opon mózgowych), a niektóre pojawiają się wyłączeni u seniorów (jak demencja). Dlatego bardzo ważne jest, aby nie bagatelizować żadnych objawów i zawsze konsultować z lekarzem pojawienie się jakichkolwiek nietypowych problemów zdrowotnych.
układ nerwowy jest bardzo złożoną strukturą, dlatego trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, jak przebiega terapia chorób neurologicznych. Wszystko zależy od postawionej przez neurologia i/lub psychiatrę diagnozy. Niekiedy leczenie zamyka się w farmakoterapii, inne wymaga również konsultacji psychologicznych, a także zabiegów fizjoterapeutycznych i rehabilitacyjnych. Niektóre choroby, jak np. choroba Parkinsona czy Alzheimera, nie mają skutecznych metod terapeutycznych, a ich leczenie polega jedynie na łagodzeniu objawów. Wciąż prowadzone są badania nad przypadłościami neurologicznymi i niemal każdego roku przedstawiane są nowe sposoby leczenia dotychczas uznawanych za nieuleczalne chorób.
Dbanie o układ neurologiczny powinno obejmować szereg działań, począwszy od odpowiedniej diety bogatej w kwasy DHA oraz witaminy i minerały ze wszystkich grup. Pozytywne działanie na układ nerwowy ma również optymalna dawka ruchu i zupełne unikanie używek. Układ nerwowy osłabiany jest przez stres oraz intensywne traumatyczne przeżycia, dlatego wskazane jest poszukiwanie wsparcia terapeutycznego, gdy to konieczne, a także zażywanie odpowiednich leków wydawanych przez psychiatrę.
Profilaktyka chorób neurologicznych pokrywa się z profilaktyką chorób układu krążenia: aktywność fizyczna, zbilansowana dieta, odpowiednia długość snu i dbanie o zdrowie psychiczne są niezbędne, aby układ nerwowy funkcjonował prawidłowo. Należy także mieć na uwadze, że jednym z największych wrogów układu nerwowego jest regularnie spożywany alkohol, który stopniowo prowadzi do degradacji neuronów w mózgu.
Przed niektórymi chorobami neurologicznymi chronić mogą szczepienia, jak ma to miejsce np. w przypadku odkleszczowego zapalenia mózgu, które to szczepienie polecane jest szczególnie w przypadku dzieci spędzających dużo czasu na łonie natury.
Profilaktyka neurologiczna obejmuje również takie pozornie niezwiązane z medycyną i zdrowiem działania, jak ćwiczenie mózgu: poprzez czytanie, rozwiązywanie łamigłówek, medytację. Dowiedziono, że regularne medytowanie oraz regularna lektura znacznie zmniejszają ryzyko otępienia starczego, występowania zaburzeń pamięci i chorób takich jak depresja czy zaburzenia lękowe.